142-آنکه نمی خواهد دروغ و دغل و رذل و فاسد و خائن و پلید و دریوزه و متجاوز باشد
اگر جهاد و صبر پیشه کند یا ندائی از اعماق دل ،او را بخود می خواند
و یا امامی از بیرون از راه می رسد و او را به حریم دل ره می نماید.
راه دل،سوی بی سوئی است و هیچ آدرس و فوت وفنّی ندارد.
فقط عشق می خواهد و دل سوخته و جگر پاره پاره در وادی محبّت و خدمت بی مزد و منّت.
دل تا شکسته نشود دربش به صاحبش باز نمی شود و اندیشه صاحبش را منوّر نمی سازد.
انسان روشنفکر چنین کسی است.
ذهن در پرتو شمع دل روشن می شود و افکار منوّر تولید می کند.
فکر انسان عاشق منوّر است و لذا دلنشین.
منبع:کتاب فلسفه اندیشه گری بشر،صفحه27اثر استاد علی اکبر خانجانی
