7 مرداد 1402
بدون دیدگاه
«حــــالا چه کنیــــم؟»
س : مطالب شما را عموماً متوجه شده ایم ولی هنوز هیچ تغییر و اصلاح و یا معجزه ای به قول شما ، در احوال و زندگی خود درنمی یابیم . زین پس باید چه کرد ؟
ج : زین پس بایستی دریافتهای عقلانی خود را شبانه روز نشخوار و زمزمه کنید تا هضم و جذب شده و در دل شما صدیق گردد .
از فهمیدن تا تصدیق نمودن به واسطه دل ، راهی بسیار طولانی در پیش است و توسل و صبری عظیم می طلبد و به قول قرآن توسل به حقّ در وادی صبر است که به بار می نشیند .
پس به یاد آورید و تأمل کنید و تحمّل ، و شاهد بر زندگی خود باشید و آنرا زیر نظر بگیرید .
یکی از بزرگترین خطاها، اینست که این معارف را در دیگران جستجو کنید و خوبیها را به خود و بدیها را به دیگران نسبت دهید . این نوع عرفان از آدمی یک دیو می پرورد همانطور که شاهدیم .
آنچه را که باور کرده اید، به عمل آورید که عمل به علم تنها راه دل نشین شدن علم است وگرنه به قول رسول اکرم (ص) ، فقط وبال گردن است و تکبّر و غرور می زاید و آدم را به دام می اندازد . هیچ چیزی مهلک تر از عرفان بی عمل نیست . عرفان بی عمل، قلمرو دجّالیِّت نفس است و عمرعاص تولید می کند .
اصلاح را از خود شروع کنید نه از دیگران . ظلم زدائی را باید از خود آغاز کرد و سپس این ظلم زدائی در محیط اشاعه می یابد . وگرنه نهایتاً باز هم مجبوریم انقلابی شویم و دیگران را سرنگون کنیم و باز به خود فحش بدهیم . بیائیم یک بار هم خود را منقلب سازیم .
استاد علی اکبر خانجانی
دائرة المعارف عرفان جلد ۴
درباره ما ( رَب شناسی)
