275-…تعلقات آدمی به گذشته اش بواسطه آباء و اجداد است که او را در عشق فرزند بسوی آینده پرتاب می کند.
پس در گذشته و آینده زیست می کند.
و اما اکنونیت او هم در تسخیر همسر است.
پس کل دلش در تسخیر نژاد است و جائی برای خدا نیست.
و خداوند هم بما می آموزد که در یک دل ،دونفر جای نمی گیرد.
و اما عشق به نژاد عین عشق بخویشتن است زیرا آدمی از نژاد پشت خود پدید آمده و از طریق همسرش در نژاد پیش روی یعنی فرزندانش استمرار می یابد و این حیات و هستی دهری و تاریخی است که دل را تسخیر می کند و به ظلمت می کشاند….
منبع : قسمتی از کتاب راز دهر،صفحه36اثر استاد علی اکبر خانجانی