قرار بود که کامپیوتر ایمن‌ترین گاوصندوق و بانک و حافظه و محافظ ذخیره‌های مادی و معنوی هر کسی باشد. اساس ساختار رایانه همان حافظه است. نام واقعی کامپیوتر باید «حافظه» باشد. ولی امروزه این حافظه مبدل به مخوف‌ترین دزدها در جهان شده و همه‌ی دزدان را در سراسر جهان به اعماق اسرار افراد بشری می‌کشاند و بدین طریق این تکنولوژی ایمنی‌بخش به‌طرزی حیرت‌آور منبع همه‌ی ناامنی‌های مدرن شده است. درست زمانی که کل این تمدن در این حافظه استقرار یافته است، مورد تهاجم قرار گرفته و بشر شبانه‌روز نگران به سرقت رفتن در این حافظه‌ی جهانی است. حتی ابرقدرت‌ها هم به این ناامنی مبتلا شده‌اند و در خطر نابودی قرار دارند. سخن بر سر پدیده‌ای به نام ویروس کامپیوتر است.
این ایمان مدرن نخست کل حافظه‌ی بشر را دزدید و حتی روحش را هم از او گرفت و همه را برده و مرید خود نمود و سپس انسان را در معرض ناامنی و غارت قرار داد. در اینجا مواجه با یک شیطان بزرگ هستیم که کل بشریت را به بازی گرفته است و به ریش او می‌خندد و بشر مدرن نه راه فرار از این دام دارد و نه احساس امنیت و قرار. انسان روحش را به کامپیوتر فروخته و کامپیوتر همه‌ی روحش را به شیطان می‌بخشد. کامپیوتر میعادگاه سعادت جهانی بود که از جانب علوم و تکنولوژی به بشر وعده داده شده بود ولی این وعده همچون وعده‌های شیطان، دروغ از آب درآمد.
امروزه کامپیوتر همان دهکده‌ی جهانی و خانگی همه‌ی افراد بشری است که همه‌ی دزدان و تبهکاران و شیاطین را در خود گرد آورده و مبدل به تمدن شیطانی شده است. این دزد خانگی شاه‌کلید همه‌ی دزدان جهانی به درب اسرار و ذخیره‌های افراد بشری می‌باشد. این ناامنی و دزدزدگی، همه‌ی افراد را تبدیل به دزد می‌کند و هر فردی را تبدیل به یک ویروس کامپیوتری می‌سازد. کامپیوتر دزد تمدن است و مظهر تمدنی که به دزدی پدید آمده است. فکر کامپیوتر فکر دزدی و ذخیره‌سازی و جهان‌خواری بوده است و لذا عاقبتی جز این نمی‌توانست داشته باشد. کامپیوتر در لغت به معنای «حسابگر» است و اندیشه‌ی حسابگر ذاتاً دزد است و همه‌ی دزدان شبانه‌روز در حال حسابگری هستند و لذا دارای حافظه‌ای پریشان می‌باشند و نیازمند به حافظه‌ای در بیرون از خود هستند؛ همان‌طور که دروغ‌گو کم‌حافظه است. و لذا کامپیوتر مبدل به حافظه‌ی جهانی همه‌ی مغزهای حسابگر و دزد و دروغ‌گو شده، مولد ویروس دزدی شد و به جان کل حافظه‌ی بشریت افتاد و ایمنی او را نابود ساخت و تازه در سرآغاز این واقعه هستیم.
منبع :دائره المعارف عرفانی جلد 5فصل 2صفحه 41