بسیار اتفاق می افتد که پی در پی خطراتی از بغل گوش ما می گذرد که اگر اھل معرفت و عبرت باشیم
نظری جدّی به راه و روش و اعمال جاری خود می اندازیم و توبه و اصلاحی بعمل می آوریم . در غیر این صورت به خود مغرور شده و حتی می گوییم : «ببین خداوند چقدر مرا دوست دارد که تا این حد مراقب من است» و یا حداکثر صدقه ایی میدھیم و با خیال راحت در مسیری که میرویم به پیش میتازیم ولی به ناگاه در اوج اطمینان سقوط می کنیم آنگاه مجبوریم باور کنیم که براستی موجودی استثنایی نبودیم و
مرگ فقط برای ھمسایه نیست .
منبع:کتاب دائره المعارف عرفانی جلد دوم،صفحه 60،اثر استاد علی اکبر خانجانی