شیطان شناسی
در حقیقت پیروی از خدای نفس خود ھمان شیطان پرستی است ھمانطور که فرموده:
“ھر که از خود پیروی کرد پرستنده شیطان شد!”
پس انسان عاقل و مؤمن بایستی این ھسته مرکزی “من” و خدای منی خود را شناخته و تحویل امام و پیر طریقت خود دھد تا نجات یابد از شیطان عدمی نفس خود!
زیرا شیاطین بیرونی ھم به گرد ھمین نقطه منی نفس خود جمع می شوند و این نقطه را مخاطب نجواھا و وسوسه ھای خود می سازند.
و بیھوده نیست که برخی از حکیمان و عارفان ما، نفس آدمی را ھمان ابلیس جان انسان میدانند.
منتھی نفس بمعنای “خود” و منّیت است نه جان و روان آدمی!
پس آنچه که چشم و گوش و ھوش آدمی را از خدایش در حجاب و مھجور نموده است ھمین “من” و خودیت نفس است. و شناخت ھمین من و منیت است که سراسر شیطان شناسی است و دروغ شناسی و عدم شناسی!
این “من” ھمان بقیةالعدم ذات آدمی است که از عدم به ارث برده است و نقطه جذب و جلب شیاطین بیرونی است که دشمن وجود الھی بشرند. پس “من” نام ذاتی و باطنی شیطان در انسان است.
و شیطان ھم نام بیرونی “من” بشر است.
ھمانطور که”امام” نام بیرونی خداوند در فطرت انسان است نام بیرونی “ھو”!
آدمی در جستجوی ھوی ذاتش به امام مبین میرسد ھمانطور که در جستجوی من خود ھم به شیاطین بیرونی و دجالان میرسد.
کتاب شیطان شناسی ص ۲۰