حرف آخر اینست که کل بشریت با سرعتی فزاینده در حال سقوط آزاد در دوزخ تکنولوژی و آزادی و جنون و جنایت است و ھیچ قدرتی قادر نیست این حرکت را در جوامع متوقف نماید تا ظھور ناجی موعود که سرآغاز رستاخیز است .
وتا قبل از آن ھیچ راه نجات اجتماعی وجود ندارد .
ولی آیا تا قبل از آن که معلوم نیست که در مجال عمر فردی ما باشد ، چه می توان کرد؟ آیا ھیچ راه نجات فردی وجود دارد؟
این سؤال اھل ایمان و معرفت است که دربارۀ ماھیت انسان و جوامع آخرالزمان به باور و يقين رسیده است وتباھی جوامع بشری را حتمی می داند.
یکی از عللی که نجات جمعی را ناممکن می سازد اینست که در آخرالزمان اصولاً جمعی وجود ندارد الا تراکم انبوه تنھایان.
وگرنه با نجات ھر فردی کل آدمھای روابط اجتماعی او نیز در مراتب نجات قرار می گرفتند . ھمین مسئله نیز خود نجات فردی را سخت تر می کند زیرا آدمی طبعاً اجتماعی و عاطفی است و نجات را برای خودش نه به تنھائی می خواھد و نه می تواند زیرا شهامتش را ندارد .
اینست که نجات ھای فردی در ھر عصر و اجتماعی مولد انسانھای است که قھرمان ملی نامیده می شوند و یا قدّیس .
ھر که بخواھد خودش را به تنھائی نجات دھد ھر چند که قادر نیست که دیگران و حتی عزیزانش را ھم با خود برھاند ولی شرایط و اوضاع جامعۀ خود را دگرگون می سازد و انقلابی راموجب می گردد که به مثابه یک نجات مقطعی یا توقفی در سقوط است .
زندگی ھمه بزرگان معرفت از این نوع است وھمه انقلابات محصول زندگی این تنھایان نجات یافته است. نجات آخرالزمان نجاتی فردی است این مسئله در قرآن نیز بارھا متذکر شده است.
📚منبع :استاد علی اکبر خانجانی مولف کتاب دایرة المعارف عرفان جلد ۲ بخش فلسفه قیامت و آخرالزمان ص۴۸🌺