در یک دل ،دو نفر جای نمی گیرد:

275-…تعلقات آدمی به گذشته اش بواسطه آباء و اجداد است که او را در عشق فرزند بسوی آینده پرتاب می کند.

پس در گذشته و آینده زیست می کند.

و اما اکنونیت او هم در تسخیر همسر است.

پس کل دلش در تسخیر نژاد است و جائی برای خدا نیست.

و خداوند هم بما می آموزد که در یک دل ،دونفر جای نمی گیرد.

و اما عشق به نژاد عین عشق بخویشتن است زیرا آدمی از نژاد پشت خود پدید آمده و از طریق همسرش در نژاد پیش روی یعنی فرزندانش استمرار می یابد و این حیات و هستی دهری و تاریخی است که دل را تسخیر می کند و به ظلمت می کشاند….

منبع : قسمتی از کتاب راز دهر،صفحه36اثر استاد علی اکبر خانجانی